Kapıyı yavaşça açıp sessizce kendimin dışına çıktım.
Ağırdım
ve ağır nefes alıyordum, biraz da yoruldum bu yüzden. Yürümeye başlayınca
durasım gelmedi, yürüdüm yürüdüm, gittikçe hızlanmaya başlayınca koşar adım
oldu adımlarım ve birden kendimi koşar buldum. Bunu hafif hafif yanaklarımı
okşayan rüzgar sayesinde fark ettim. Neden koştuğumu bilmediğim düşüncesi tam o
anda belirmiş olacak. Zınk diye durdum. Ellerimi dizlerime koyup, sırtımı
kamburlaştırıp bir iki nefes alınca; neden koştuğumu bilmenin çok önemli
olmadığını hissettim ve bir an öncesinden daha hızlı koşmaya karar verdim. Ani
ve güzel bir çıkış yaptım ve koştum. Ama ne koşmak…
E sonra bi’yerde duruyorsun
tabi.
sevgiler
Jane
sevgiler
Jane
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder